Weer even een update vanuit Biratnagar!

Hallo allemaal,
Hier weer een verhaaltje van mij vanuit Biratnagar. Er is alweer een hoop gebeurd hier! Afgelopen vrijdag waren we net terug uit Therathum en hebben we ons op het kantoor van NLR klaar gemaakt voor het veldwerk, wat zondag zou beginnen. Verder hebben we natuurlijk even elkaars fotos bekeken en uitgewisseld en heb ik geprobeerd fotos op de site te zetten, maar het internet werkte niet echt mee! Prava heeft elke 10 min aan mn hoofd gevoeld om te voelen of ik koorts had, want die maakte ze zich zorgen omdat ik nog steeds niet helemaal lekker was, echt lief! Zaterdag heb ik uiteindelijk al mijn fotos naar Dion gestuurd en die heeft ze voor me op de site gezet. Ik heb gister bijna overall nog een tekstje bij geschreven, voor degene die ze eerder hebben gekeken! Verder hebben we zaterdag lekker in het zonnetje doorgebracht, want zaterdag is onze enige vrije dag in de week en omdat het grootste deel van de winkels dan ook dicht is, kun je niet heel veel anders doen... vinden wij helemaal niet erg hoor! Ik denk dat de mensen het hier alleen heeeeeel raar vinden dat wij in de zon gingen zitten. Zeker 10 mensen hebben aan ons gevraagd waarom we in de zon zaten en of we het niet warm hadden..... de eigenaar van het cafetje kwam ons zelfs zeggen dat hij binnen de airco had aangezet, dus dat we ook binnen konden komen zitten. Ze kunnen niet begrijpen dat het lekker is om in het zonnetje te zitten en met ons witte huidje zullen we wel moeten willen we met iets van kleur terug komen! Uiteindelijk zijn we nog even een nieuwe zonnebril gaan kopen, want mijn pootje was ineens afgebroken. Ik heb nu een hele mooie 'echte' Gucci zonnebril voor 7,50 euro. Volgens Bina en Prava waren we afgezet, maar ach we gunnen die man ook wat! Verder zijn we erachter gekomen dat onze t-shirts hier langer uit de was komen dan ze erin gaan... dus mam je kan hier in de leer! Mijn pyjama maat 176 (die ik allang weg had moeten gooien, maar hij zit zo lekker!) is ineens tot over mijn knieeen! Zondag was het dan eindelijk tijd voor onze eerste dag in het veld! We zouden de bus pakken, maar het bleek dat Bina en Prava niet zo goed wisten waar die zou vertrekken. Uiteindelijk kwam de bus dat uur helemaal niet en hadden we ruim een uur later de volgende bus, die vervolgens 40 min bleef staan bij het busstation omdat de buschauffeur moest eten. Toen we uiteindelijk in het eerste dorpje aankwamen hadden we al vrij snel iemand gevonden om te interviewen. De eerste paar vragen gingen goed, totdat ze haar familie moest tekenen. Met een zeer geconcentreerd gezicht tekende ze iets wat leek op een geit met 3 aan elkaar gegroeide poten. Toen Prava vroeg wat dit was, zei ze dat ze dat ook niet wist! Schoot lekker op dus! Vervolgens kwamen we bij een gezin waar het kleinkind zijn eigen rammelaar had gemaakt. De kip zat met een touwtje aan een paal gebonden en elke keer als hij het beest op zijn rug sloeg ging het tokkelen... het jongetje van een jaar of 2 vond het prachtig! Na 6 interviews, best een goeie score voor de eerste dag, gingen we met de bus terug naar Biratnagar. Deze bus was gevuld met mensen, rijstzakken en 3 geiten die lekker op de grond stonden te plassen en poepen bijna over Lotte haar voet. Uiteindelijk kwamen we helemaal gesloopt terug in het guest house en zijn we na het eten van onze heerlijke rijst met linzen maaltijd vroeg naar bed gegaan.
Maandag gingen we ook weer op weg naar het dorpje, waar we de vorige dag ook waren geweest. Nadat de bus van 9 uur weer niet gekomen was, hadden we om half 11 wel de bus! Uiteindelijk stapten we 1 halte eerder uit, omdat we nu naar een ander deel van het dorp zouden gaan. Hier bleek een enorm festival aan de gang. Een hele menigte vrouwen dansten met een soort vaas met bloemen op hun hoofd. We werden onmiddellijk mee genomen naar de grote tent, waar de radio omroeper bleek te zijn. We kregen een tikka op ons hoofd (een rode stip) en een bloemenkrans en warden als eregast verklaard van het festival. Vervolgens bleek dat dit festival zo groot was dat iedereen was uitgelopen naar deze plek en we dus in het dorp zelf niemand zouden vinden. Al wachtend op de bus terug hebben we nog even gedanst in de modder, tussen alle vrouwen die dit echt helemaal geweldig vonden! Het regende al de hele ochtend dus je wilt niet weten hoe ik er daarna uitzag.....! Uiteindelijk kwam de bus en die bleek vol te zitten met een heel voetbalteam aan jongens tussen de 12 en 18. Die waren natuurlijk op slag verliefd op 2 van die blanken mensen en oefenden al hun Engelse zinnetjes op ons. Nog even besproken hoe goed het Nederlandse voetbalteam is en wie de goede Nederlandse spelers waren, want ze hadden ons gesteund tijdens de World Cup, nou dat is toch aardig van ze! Toen we terug waren in Biratnagar hebben we op het kantoor nog even aan het uitwerken van de interviews gewerkt en daarna zijn we lekker wat gaan eten.
Vandaag kwam de bus van 9 uur zowaar wel opdagen! We waren dus al vroeg in het dorp en hebben ook weer een aantal interviews kunnen doen vandaag! We hadden onze eigen personal assistent, een jongetje van een jaar of 12 die bij zijn opa op bezoek was in het dorp en voor ons het hele dorp af fietste om mensen te zoeken die we konden interviewen, echt heel lief! 's Middags hebben we thee gedronken bij de tante van Bina die ook in dit dorp woont. Het grote verschil in kaste werd ons toen echt duidelijk. De tante van Bina woonde in een mooi stenen huis met zelfs een aangelegde bloementuin, terwijl de rest van de huizen in het dorp van stro zijn en half uit elkaar vallen! Met deze tante hadden we de dag ervoor ook gedanst op het festival en ze was erg blij dat we er waren. Al haar vriendinnen waar we mee gedanst hadden, kwamen natuurlijk ook nog even langs en na een glaasje hele zoete Fanta gingen we weer richting de bus. Onze personal assistent ging met ons mee terug naar Biratnagar, maar beloofde morgen ook weer richting het dorpje te gaan om ons te helpen, echt lief! Hij had ook nog een soort popcorn mais voor ons gescoord. Het zag er nog uit als mais, maar het smaakte naar popcorn, echt heel lekker! Wat me wel opvalt, is dat er zo ontzettend veel gehandicapte mensen zijn. Als je langs de huizen gaat, is er bijna in elk huis wel iemand. Positief voor mijn onderzoek, maar eigenlijk best erg natuurlijk!
Nou dat was het wel weer,

Tot snel,
X Ianthe

Terug uit Therathum!

Hallo allemaal,

We zijn weer terug uit Therathum....! Het was echt ontzettend leuk en denk ik wel een unieke ervaring. We zijn dinsdagochtend om half 7 vertrokken uit Biratnagar. Het was echt een leuke uittocht uit Biratnagar; iedereen was aan de kant van de weg bij de lokale waterpomp zijn tanden aan het poetsen. Mam hier doen ze het dus wel!!! Na iets meer dan een uurtje rijden gingen we de heuvels in en begon het mooie uitzicht. In het eerste dorpje op 1400m gingen we ontbijten. Dat werd voor Lotte en mij een soort van beschuit maar dan zoet met thee, want noodles met bonen gaat er bij mij op de vroege ochtend niet in. Daarna stopte we in een dorpje waar we de lokale drank gingen proberen, Tonga. Het rook echt afgrijselijk en na 1 slok moest ik echt kokhalsen, dus dat werd het niet! Dus uiteindelijk maar weer door en toen kwamen in het gebied van de rhodondenderons. In dit gebied zijn 20 soorten van de 33 soorten op de hele wereld te vinden en ze stonden heel mooi in bloei! Enorme mooie bloemen gezien en wat bergjes beklomen. Uiteindelijk over een hobbel de bobbel weg (Mam zou het geweldig hebben gevonden!) richting een heel klein dorpje helemaal boven op de berg. Hier hebben we onze eerst yaks gezien en een wandelingetje gemaakt van een uur. We zaten inmiddels zo hoog dat we midden in de wolken zaten dus het was enorm mistig, maar wel erg mooi! Daarna door richting Therathum waar onze begeleider de training over lepra moest gaan geven. Het hotel daar was echt verschrikkelijk en doordat onze begeleider had gezegd dat het niet zo koud zou zijn had ik al mijn dikke truien thuis gelaten, dus ik was inmiddels totaal bevroren! 's Avonds dan ook lekker met Lotte en onze 2 research assistents onder een deken tv gekeken en onze eerste Indiase dans lessen van hun gehad. Dat was echt ontzettend leuk! Daarna heel vroeg gaan slapen en toen de volgende ochtend vroeg op voor de openingssessie van de training. We moesten ons voorstellen aan iedereen die op de training kwam en daarna gingen ze vrolijk verder in het Nepalees, geen idee waar het over ging! Daarna gingen we met het regionale hoofd van de Disabled People Organization (DPO) op tour door het dorp. Naar een tempel boven op een berg. Inmiddels was het heet en was ik echt helemaal kapot nadat ik 500 treden had beklommen! Ook zijn we naar een fabriekje geweest waar katoen wordt geweven. Dat was echt heel leuk om te zien. We hebben 's middags cricket gekeken, want het was de halve finale van de world cup en Bina, onze research assistent is heel erg cricket fan! 's Avonds weer vroeg naar bed want ik was al niet erg lekker. De volgende ochtend was ik helemaal niet lekker en daardoor zijn we, niet helemaal volgens plan, in een keer terug gereden naar Biratnagar. Wel hebben we nog een kadotje gekregen van het regionale hoofd van de DPO, een portomonee van het geweven katoen... erg leuk! Inmiddels gaat het weer goed met me. Toen we 's avonds aan kwamen in Biratnagar genoten van de koude douche en een heerlijke maaltijd en na een nachtje slapen ben ik wel weer zo goed als beter! Vanochtend voor het eerst Milo cornflakes gegeten, weliswaar met warme melk want koude melk kun je hier niet drinken maar het was tegen de verwachting in erg lekker!

Nou dat was het wel geloof ik! Ga proberen om er nog wat foto's op te zetten...

X ianthe

A good day today!

Zoals iedereen riep zegt, it's a good day today! Wat betekend: het heeft vannacht heel hard geregend en net weer! Noem het maar een goeie dag! Het is nu daardoor ook ineens 20 graden ipv 35, wat betekend dat de eigenaresse van ons hostel haar winterjas uit de kast heeft gehaald en daar vandaag binnen mee aan liep! De rest van de mensen op straat heeft ook zijn dikke wintertrui uit de kast gehaald en zelfs de mannetjes op de riksja's hebben lange mouwen aan! Echt helemaal gek die mensen! Verder komt er nu eindelijk schot in mijn onderzoek. Hopelijk kunnen we vanmiddag alle vragenlijsten printen en dan is het vertaalwerk einddeeeeelijk klaar! Morgen gaan we om 6 uur 's ochtends richting Terhathum in de hills voor ons toeristische tripje! Ik heb trouwens nog groot nieuws... nadat ik het ontbijt al ernstig zat begon te worden heb ik in een winkeltje zoiets fijns ondekt.... Milo cornflakes!!!!!!!!! Dus morgen kan ik ontbijten met iets anders dan wentelteefjes of ommelet!!!! Jeeeeeeeh!En nog iets heel belangrijks... 24 maart was het Sjaakies birthday! 3 jaar alweer! Maar we vieren het pas als hij weer terug is thuis bij al zijn vriendjes;)!

Nou veel meer had ik niet te vertellen,

Tot snel,

X Ianthe

Update: plans changed!

Hallo allemaal,

De plannen hier zijn alweer helemaal veranderd. We gaan nu uiteindelijk niet meer naar de Far Western Region in Nepal. Op dag 2 in Biratnagar toen wij onze begeleider hier ontmoette, zei hij al dat daar een aantal ' technical problems' waren. Er was daar geen vertaler met ervaring en ook moesten we zelf de mensen met een handicap gaan zoeken, want het programma daar was net gestart en er was nog geen survey geweest. Er waren dus geen gegevens over waar de gehandicapte mensen leefden. Aangezien ons aanvankelijke schema vrij krap was besloten we in eerste instantie dan maar korter naar de Far West te gaan om zoveel mogelijk van onze respondenten iig hier te doen en dan nog een klein aantal mensen daar te interviewen. Na wat discussie tussen mij en Lotte en onze begeleider besloten we dat het eigenlijk niet zoveel meerwaarde had om uberhaupt richting het westen te gaan. De mensen zouden niet meer random geselecteerd kunnen worden en we moesten onze vertalers van hier meenemen wat veel geld kost maar wat ook problemen opleverd omdat ze daar een heel ander dialect spreken. Kortom er waren meer problemen dan dat er meerwaarde was en daarom hebben we besloten, na overleg met Dr. Dahkal de country representative van de stichting om maar helemaal niet te gaan. Dat betekend dat we hier toch al snel 2 weken meer tijd hebben om ons onderzoek uit te voeren en dat is wel een relaxt idee! Binnenkort is het hier namelijk nieuw jaar en dat betekend al snel een halve week geen interviews. Ook hebben we van onze begeleider de kans gekregen om overmorgen mee te gaan naar de hill-area hier 9 uur vandaan om een project te bezoeken. De rodondenderons daar, waar de regio bekend om staat, staan nu in bloei en onze vertaalster werd helemaal happy toen ze te horen kreeg dat we daar naar toe konden... het schijnt echt heel erg mooi te zijn daar! Als al het vertaalwerk af is morgen mogen we mee! Hopen dat dat lukt dus..! Verder hadden we gister een vrije dag, want het is hier alleen op zaterdag weekend. We hebben lekker in het zonnetje gezeten, als enige gekke mensen die in de zon gaan zitten hier en ik heb ook nog even aan mijn voorstel gewerkt, want ik had eindelijk mijn commentaar gekregen van mijn Nederlandse begeleider. Hij vond dat het er erg goed uitzag dus hoefde gelukkig maar weinig te veranderen! Verder begint ons hostel zijn Moses status echt te ontstijgen. Het verven wordt erg mooi en zelfs de trappen zijn een soort van gestuced (hoe schrijf je dat?) en daarna geverfd. De buizen van de riolering zijn nu niet meer overal zichtbaar en we krijgen nu ook muggengaas beneden in de eetkamer zodat we niet meer lekgeprikt worden tijdens het eten! Gister hebben we 's avonds nog een filmpje gekeken en Bina een van onze vertaalsters belde of we een leuke dag hadden gehad, echt lief!

Vanochtend hebben we nog een introductie gehad van alle senior staff members van de NLR. Namen was ik binnen 10 seconden weer vergeten en hun functies kon ik bij de helft meteen al niet verstaan, dus of het echt nuttig was is te betwijfelen! Dat Nepalees Engels is af en toe net Chinees!

Nou dat was het wel weer,

Groetjes,

Ianthe

Saaaaie dag at the office

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer vanaf het kantoor van de NLR in Biratnagar. Gister zijn onze vertalers begonnen met het vertalen van de vragenlijsten voor ons onderzoek en hebben wij ze geholpen als ze de Engelse termen niet helemaal begrepen. Verder hebben we ons onderzoeksvoorstel naar de ethische commissie in Kathmandu gestuurd... hopelijk komt de toestemming voordat we gaan publiceren.. voordat het onderzoek begint is nergens voor nodig volgens onze begeleider! Vandaag hebben we een beetje een saai dagje. Onze vertalers gaan alle vragenlijsten in het Nepalees uittypen en dan laten controleren door onze begeleider. Wij kunnen geen Nepalees natuurlijk, dus voor ons is er niet veel te doen. Morgen of overmorgen gaan we met onze vertalers shoppen voor alles wat nodig is voor het veldwerk (tas voor hun, paraplu voor hun tegen de ZON, potloden, pennen, mappen e.d.) en dan kunnen we hopelijk maandag echt beginnen!

Verder begin ik al echt in te burgeren hier. Toen er gisteren 2 blanke mensen voorbij kwamen op het terrasje waar we zaten, hoorde ik mezelf zeggen: Kijk nou eens! Dat is ongeveer de reactie die wij hier ook van iedereen krijgen... mensen vallen bijna van hun riksja omdat ze je nastaren over het algemeen! Op de weg van het kantoor naar ons guest house beginnen mensen ons nu te herkennen en good morning of hello te gillen en dan worden ze helemaal blij of gaan heel hard lachen als je iets terug zegt! Oja nog even voor William, neej het guest house valt niet uit elkaar... al ben ik wel erg goed in het slopen van dingen zoals gewoonlijk. De ventilator is dezelfde dag nog gemaakt, dus ze hadden begrepen wat mijn mooie armgebaren betekenden. Toen ik 's middags terug kwam en mijn kamer deur open deed stonden er 3 mannetjes op 1 stoel intelligent naar de schakelaar van de ventilator te staren en even later deed hij het nog ook! Dat zou je in Gambia niet hoeven proberen... daar hebben ze altijd alleen last van 'a problem'! Verder zijn ze vandaag verder gegaan met het schilderen van het guest house en zelfs mijn deur is vanochtend geplamuurd dus het wordt helemaal al nieuw ;)! De rijst als avond eten zijn we alleen lichtelijk zat en dus gaan we vanavond maar vragen of we voor de afwisseling naan mogen... want rijst en elke dag dezelfde saus is niet echt goed voor je eetlust! Het ontbijt was vanochtend helemaal door hun zelf veranderd, ipv wentelteefjes hadden we ommelet met toast! We zijn wel op water rantsoen, want eerst kregen we allebei een fles maar nu nog maar 1 met 2 glazen. Misschien heeft dat iets te maken met het feit dat er 5 open flessen water in mijn kamer stonden ;)! Nou dat was het wel weer... voor iedereen die de foto's wil zien (want die staan er gewoon op hoor!) dan moet je even bij foto's kijken bovenin en er staat ook 1 filmpje bij videos!

Groetjes,

Ianthe

Holy festival!

Hallo allemaal,

Weer een update vanuit een heel erg zonnig en vooral vrolijk Biratnagar. Het is hier vandaag Holi festival, een echte belevenis. Wij kwamen vanochtend beneden om te ontbijten en kregen eerst een biertje, een mooie manier om de dag te beginnen! Daarna werden we met de kleurstof waarmee normaal de tikka's gezet worden (de rode stippen op hun voorhoofd) nu ons hele gezicht ingesmeerd en elke keer kwam er meer kleurstof dus na een uur zaten we van top tot teen onder de kleurstof. De mannen danste er vrolijk op los en uiteindelijk aten we met zijn allen een heerlijk warme maaltijd met rijst ZONDER linzensoep want het was een feestdag. Ik zag er inmiddels echt uit als een mislukte indiaan maar het was ontzettend leuk. Vervolgens werden we door de familie uitgenodigd op hun dakterras om over de stad te kunnen kijken. Zij gaan namelijk niet naar buiten vandaag want veel mensen gaan iets te veel uit hun dak en ze raadden ons dan ook aan gewoon binnen te blijven. Boven op het dakterras had je een leuk uitzicht over een hele groep dansende mensen, die met water en kleurstof iedereen aanvielen die voorbij kwam op de fiets, motor of in de auto. Hele emmers water werden er vanaf het balkon van het huis over de mensen heen gegooid! Vervolgens hebben we de kinderen van de familie, die het guest house heeft, pesten geleerd en hebben we een hele tijd zitten kaarten. Daarna lekker gedouched om alles er weer af te wassen en op een groene streep in mijn haar na is dat nog gelukt ook! De kinderen gaan morgen helaas weer naar India om daar naar de uni te gaan. Jammer want zij kunnen erg goed engels en het was erg gezellig!

Verder hebben we gister maar een erg kort dagje op het kantoor van de NLR gehad. We waren opgehaald door iemand met de fiets, zodat we de weg lopend leerde en die mannen hier lopen zo ontzettend hard met die korte beentjes dat we een soort hijgend achter hem aan strompelden! Maar uiteindelijk de meisjes ontmoet die voor ons gaan vertalen en de plekken afgesproken waar we het onderzoek gaan doen. Maandag gaan we de vragenlijsten vertalen en dan kan het echte werk gaan beginnen! Donderdag hadden we ook nog een erg aparte ervaring. Nadat onze begeleider na 4 uur wachten eindelijk aankwam nam hij ons mee naar een soort cafetje met allemaal hokjes waar je kon vergaderen. Een hele groep belangrijke mensen op het gebied van Disability in Nepal kwam langs en samen dronken ze er vrolijk op los. We hadden na 1 biertje (hier 650 ml!) wel genoeg en hebben hen ervan kunnen overtuigen dat we echttt niet meer hoefden. Onze begeleider ging strompelend naar huis... erg grappig!

Nou zal even de fotos op internet zetten van mijn indianen gezicht dan kunnen jullie lachen!

X ianthe

Ben ik alweer!

Hallo allemaal,

Daar ben ik alweer! We zijn net aangekomen op het kantoor van de Netherlands Leprosy Relief en daar hebben ze Wifi en nog snel ook! Helemaal happy dus en aangezien we nog anderhalf uur moeten wachten op onze begeleider alweer tijd voor een update. We hebben gister gegeten alsof we de laatste 2 weken zonder voedsel hadden gezeten. We kregen een gigantisch bord met allemaal onuitspreekbare gerechten en rijst en natuurlijk de Dhaal Bhat (linzensoep met rijst), die best lekker bleek te zijn! Daarna had ik alleen echt giga last van mijn maag/buik en ben ik maar even rustig gaan lezen op mijn kamer. Vannacht redelijk geslapen en nog steeds een klein beetje last van mijn maag, maar verder alles goed hier. We hebben alweer ontbeten met appel (helaas voor mij, want dat werd hem dus niet) ommellet, toast met honing en suiker met thee... of had het thee met suiker moeten zijn ;). Daarna spullen gepakt en toen stond de chauffeur al te wachten op ons. We werden naar het kantoor gebracht en daar zitten we nu te wachten totdat onze begeleider komt. De man die ons gister heeft opgehaald van de luchthaven is hier ook en hij zegt dat hij er om ongeveer 12 uur zal zijn, maja dat is hoogstwaarschijnlijk GMT oftewel Gambia Maybe Time al zal je dat hier hoogstwaarschijnlijk anders noemen.

De ventilator in mijn kamer heeft het vannacht helaas begeven. Hij begon als een gek te draaien waarop ik hem lager wilde zetten en toen kwam er alleen nog een soort bliksemschicht uit en dat was het dan. Met handgebaren heb ik net beneden proberen uit te leggen dat hij het dus niet meer doet. Ik ben heel benieuwd of die man enig idee had waar ik het over had! Ik had ook nog een leuke actie. Ze zijn in het hele hostel aan het verven en klussen en ik wilde mijn kamer uitlopen (onze gang is gister al gedaan, althans dat dacht ik) en toen had ik ineens een kwast met verf op 1 mm van mijn neus in de deuropening. Hij was mijn deurtje net aan het verven.... Verder heb ik heerlijk koud gedouched vanochtend en natuurlijk was de stroom ook weer ff weg, want anders zou je niet meer dankbaar zijn als het er wel is!

Nou dat was het wel weer, morgen is hier de enige dag van het weekend dus waarschijnlijk komt zondag de nieuwe update,

Groetjes,

Ianthe

Kort verhaaltje uit Biratnagar

Hoi allemaal,

We zijn aangekomen in Biratnagar. De vlucht verliep goed (voor zover ik die meegemaakt heb, want ik lag natuurlijk te slapen!) en we waren zo in Biratnagar. In het vliegtuig trokken we al alle bekijks want als enige blanken gingen we niet naar Pokhara (toeristisch dorpje van waar alle bergtochten beginnen) maar we gingen naar Biratnagar en ook nog 6 weken! We werden van het vliegveld gehaald door een man van de Netherlands Leprosy Relief hier, die nauwelijks engels kon dus het gesprek verliep niet echt soepel. We hebben begrepen dat een chauffeur ons morgen om 10 uur komt ophalen en dat onze begeleider de stad uit was maar morgen om 12 uur terug zou zijn, dus we zien het morgen wel! Het guest house doet een beetje denken aan Mozes guest house in Gambia, voor degene die dit niets zegt, wat tl-lampen voor de sfeer en een heel hard bed. Wat ik zei over die bedden in Kathmandu, vergeet dat! Dit is hardddd! Het is een houten plank met daarom 2 tuinstoelkussens als matras. Maar daarentegen hebben we een ventilator en een televisie met CNN in ruisversie en stroom! De gang is net nog even geverfd dus we ook een vers oranje streepje over de muur! We zijn nadat Lotte even had liggen slapen en ik een boekje had gelezen maar eens op zoek gegaan naar iets te eten. We zijn echt een soort toeristische attractie hier; iedereen blijft staan om naar ons te kijken en soms vragen mensen ineens waar we vandaan komen. We zagen zelfs 2 andere blanken mensen, waarvan er 1 naar ons toe kwam, omdat hij al een hele tijd geen Westerse mensen meer had gezien... We hebben een restaurantje ontdekt waar je binnen en buiten lekker rustig kunt zitten en de mensen praten er erg goed Engels.. dat wordt dus onze vaste stek. Dat was ook waar we die andere blanke man tegen kwamen. Het is niet erg Nepalees met lasagna en spagetti op de kaart, maar het eten ziet er daar wel erg goed uit! In principe eten we trouwens in het guest house. Ze hebben gevraagd wat we willen eten als ontbijt en keken ons heel raar aan toen we zeiden dat we de thee tegelijk met het ontbijt wilde, want hier drink je eerst thee en gaat dan aan het werk en dan na een paar uur ga je eens ontbijten. Ben beniewd naar het avondeten zo; we kunnen tussen 8 en 9 aanschuiven voor onze eerste Nepalese maaltijd. Nou dat was het wel weer even voor nu. Oja wat mijn moeder al schreef, we zijn een beetje aan het ruzieen met de telfort want ik heb hier dus geen bereik op mijn Nederlandse nummer enmijn moeder kan niet smsen naar mijn Nepalese nummer. Verder komen mijn smsjes tot nu toe niet aan, dus het contact verloopt niet echt heel soepel! Leve het internet ;)!

Het volgende verhaal volgt snel,

X ianthe