Hoi allemaal,

We zijn aangekomen in Biratnagar. De vlucht verliep goed (voor zover ik die meegemaakt heb, want ik lag natuurlijk te slapen!) en we waren zo in Biratnagar. In het vliegtuig trokken we al alle bekijks want als enige blanken gingen we niet naar Pokhara (toeristisch dorpje van waar alle bergtochten beginnen) maar we gingen naar Biratnagar en ook nog 6 weken! We werden van het vliegveld gehaald door een man van de Netherlands Leprosy Relief hier, die nauwelijks engels kon dus het gesprek verliep niet echt soepel. We hebben begrepen dat een chauffeur ons morgen om 10 uur komt ophalen en dat onze begeleider de stad uit was maar morgen om 12 uur terug zou zijn, dus we zien het morgen wel! Het guest house doet een beetje denken aan Mozes guest house in Gambia, voor degene die dit niets zegt, wat tl-lampen voor de sfeer en een heel hard bed. Wat ik zei over die bedden in Kathmandu, vergeet dat! Dit is hardddd! Het is een houten plank met daarom 2 tuinstoelkussens als matras. Maar daarentegen hebben we een ventilator en een televisie met CNN in ruisversie en stroom! De gang is net nog even geverfd dus we ook een vers oranje streepje over de muur! We zijn nadat Lotte even had liggen slapen en ik een boekje had gelezen maar eens op zoek gegaan naar iets te eten. We zijn echt een soort toeristische attractie hier; iedereen blijft staan om naar ons te kijken en soms vragen mensen ineens waar we vandaan komen. We zagen zelfs 2 andere blanken mensen, waarvan er 1 naar ons toe kwam, omdat hij al een hele tijd geen Westerse mensen meer had gezien... We hebben een restaurantje ontdekt waar je binnen en buiten lekker rustig kunt zitten en de mensen praten er erg goed Engels.. dat wordt dus onze vaste stek. Dat was ook waar we die andere blanke man tegen kwamen. Het is niet erg Nepalees met lasagna en spagetti op de kaart, maar het eten ziet er daar wel erg goed uit! In principe eten we trouwens in het guest house. Ze hebben gevraagd wat we willen eten als ontbijt en keken ons heel raar aan toen we zeiden dat we de thee tegelijk met het ontbijt wilde, want hier drink je eerst thee en gaat dan aan het werk en dan na een paar uur ga je eens ontbijten. Ben beniewd naar het avondeten zo; we kunnen tussen 8 en 9 aanschuiven voor onze eerste Nepalese maaltijd. Nou dat was het wel weer even voor nu. Oja wat mijn moeder al schreef, we zijn een beetje aan het ruzieen met de telfort want ik heb hier dus geen bereik op mijn Nederlandse nummer enmijn moeder kan niet smsen naar mijn Nepalese nummer. Verder komen mijn smsjes tot nu toe niet aan, dus het contact verloopt niet echt heel soepel! Leve het internet ;)!

Het volgende verhaal volgt snel,

X ianthe